- Tak myślałam. - Okręciła się. - Zamkniesz oczy? Novak obejrzał sobie dokładnie spokojne, orzechowe oczy, śliczne usta i kręcone rude włosy, sczesane gładko z twarzy, z wyjątkiem kilku wymykających się kosmyków. - Raczej nie, jeśli ci to nie przeszkadza. Dwa tygodnie po pierwszej wspólnej kolacji Clare wpro-wadziła się do jego mieszkania, a po trzech miesiącach wzięli cichy, radosny ślub. Praktycznie nie mieli w bliskim zasięgu nikogo z krewnych: rodzice Novaka - ojciec pochodzenia czeskiego i matka Angielka - zginęli w katastrofie lotniczej siedem lat wcześniej, a owdowiały ojciec Clare, Malcolm Killin, mieszkał w Szkocji, ale państwo młodzi i tak nie odczuwali potrzeby obecności ani rodziny, ani kogokolwiek innego. W tych pierwszych ekstatycznych dniach Novak zaledwie kilka razy doświadczył czegoś w rodzaju napięcia -z powodu wyjątkowo upierdliwego klienta czy bieżących kłopotów zagrażających płynności finansowej agencji Novak Investigations. Natomiast stresy Clare od tamtych drobnych przykrości dzieliła przepaść. Novak wolał nie wyobrażać sobie nawet tych wszystkich rodzajów nieszczęść i bólu, z jakimi dzień w dzień miała do czynienia jego żona. Kiedy wreszcie doszła do ściany - zdaniem koleżanek powodem jej wypalenia się była nadmierna empatia, uniemożliwiająca długoterminową pracę w ambulatorium pogotowia - Novak zaczął się poważnie obawiać, czy w jakimś stopniu jej nie zawiódł. Kiedy z pełną determinacją pomagał żonie odzyskać pełnię sił, sprawy agencji zeszły na drugi plan, co oczywiście odbiło się na stanie interesów. Clare do pogotowia już nie wróciła i Novak całkowicie poparł tę decyzję. Zarząd szpitala, chcąc jej pomóc, proponował wprawdzie przejście na inny oddział, a Novak wpadł na pomysł, by zajęła się pielęgnowaniem chorych na własną rękę, Clare jednak odrzuciła obie sugestie. - Albo pogotowie, albo nic - powiedziała stanowczo. - Przyczyną mojego złego samopoczucia są rzeczy, które kocham. - I obrzuciła go dziwnym, badawczym spojrzeniem. - Ale konkretnie co? - pytał Novak, którego zaniepokoił wyraz jej oczu. - Musisz być bardzo mną rozczarowany. - Było to suche stwierdzenie faktu. Fala przerażenia niemal zwaliła go z nóg. - Na miłość boską, skąd ci to przyszło do głowy? - Ożeniłeś się z pielęgniarką, silną, rozumną kobietą, która potrafi sprawować opiekę nad tymi, którzy jej potrzebują. - Ożeniłem się z ludzką istotą. Z wrażliwą, czułą